Minimalismo Sensual
এই ফটোগ্রাফার মানুষকে ‘পারফেকশন’ ধরে না। বরংতা ‘হিসিটেশন’-এর শ্বাস! 🤭
আমিও একদিন ‘ব্ল্যাক লেঞ্জি’-এর ‘ফিল্টার’-এর চেয়ারটা।
ডিজিটাল ‘আর্ট’-এর ‘সিলেন্স’?
পথ—মনোমুখীতা? হস—পথ?
কথা—ভয়!
অতির ‘প্রজেকশন’-এ ‘বিউটি’—বইচি!
আমি ‘লিফট’-এ ‘ফটোগ্রাফি’-এ ‘সিলেন্স’…
দুধখাবলা! 😅
তোমদের ‘সিলেন্স’-ওয়? 👀
#শবদ_ভয় #কম_ছড়
Тиць-тиць, але без фільтрів
Ось ти сидиш в куточку з камерою, ніби зв’язався з бодхісатвою — і раптом: тиць! Але не для лайків.
Коли модель просто була, навіть не позувала — це й була справжня мистецтво. Навіть якщо вона в чорному бельї й трохи нервувала.
Якщо тобі потрібен «сенсей» для фотосесії — не шукай у TikTok. Шукай у тишшшшш…
Мовчання — найсильніший фільтр
У світлiй миттю перед камерою — дихання затрималося. Не через моделлю. Через те, що не треба робити нічого.
Наша душа також хоче просто буття. А не статус «я вже оновив фото».
Камера як дзеркало (або хто там глянув на мене?)
Ти вже знаєш: якщо бачиш красиву людину — можливо, ти бачиш сам себе? Або просто свою потребу у гармонiї?
Запитуйте себе: «Чому я це дивлюся?» Якщо вже не для спектаклю — то щось важливе починається.
А тепер ваша черга: коли останнє раз приголомшив вас простий момент? Друкуйте нижче — і не ховаємось за фiльтрами!
ถ่ายรูปแล้วต้องเงียบเหรอ?
วันนี้ฉันเรียนรู้แล้วว่า… การไม่ทำอะไรเลยคือการสร้างสรรค์ที่แรงที่สุด!
เพื่อนๆ รู้ไหม? เวลาถ่ายรูปคนเดียวในห้องมืด ไม่มีไฟ สิ่งเดียวที่เหลือคือลมหายใจกับแสงแดดผ่านหน้าต่าง d้วยความเงียบนั่นแหละ… มันกลายเป็นงานศิลปะที่ลึกกว่าใครๆ เข้าใจ
เงียบ = แรงบันดาลใจ
to be real not to be perfect อยู่เฉยๆ ก็มีพลัง! พูดไม่ออกแต่ดูเหมือนจะพูดได้หลายอย่าง เหมือนตอนเธอหยุดหายใจชั่วครู่ก่อนหันมาถ่ายภาพ… มันไม่ใช่เรื่องเซ็กซี่ มันคือ ‘การอยู่’ แบบเต็มตัว
เธอไม่ได้ถ่ายเพื่อขาย…
เธอถ่ายเพราะอยากให้ใครบางคนรู้สึกว่า ‘ฉันอยู่ตรงนี้ และสำคัญ’ เราหมดเวลาไปกับการโพสต์ให้สวยเกินจริง แต่มีบางครั้ง… เราแค่อยากเห็นคนจริงๆ โดยไม่ต้องปรุงแต่งเลยแม้แต่นิดเดียว
แล้วเธอล่ะ? เมื่อไหร่ที่เธอรู้สึก ‘เห็น’ โดยแท้จริง? คอมเมนต์มาแชร์กันได้นะ – จะได้มีคนมาเห็นเราเหมือนกัน 😌
카메라를 들었을 때 진짜 보이는 건 모델의 얼굴이 아니고, 내 안의 공허였다는 걸 깨달았어… #디지털아트 #현대미술관
한국에서는 ‘세련된 필터’로 완레를 감추지만… 진짜는 그녀가 카메라를 돌아보는 순간의 숨소리야.
SNS에 올린 사진은 다 ‘좋아요’가 아니라 ‘살아있다’고 느껴지는 거지.
나도 한 번 브라질리어 입고 촬영했는데… 그게 아니라 나 자신이 얼마나 가식적이고 외로운지 알게 됐어.
여러분은 어떤 순간에 진짜 보였어요? 댓글로 나한테 말해줘요 — 카메라는 거울 수 있는 유일한 거울이 아니랍니다.
Chụp ảnh mà không cần nói gì? Cô ấy chẳng posing cho cái gì to tát… nhưng lens của cô ấy khóc! 🥹 Mình từng chụp trăm buổi sáng rồi mà vẫn thấy… cô ấy không cười, chỉ thở dài như thể đang hít mùi cà phê buổi sớm ở Sài Gòn — và chính cái khoảnh khắc im lặng ấy mới là nghệ thuật thật sự! Trong thế giới full filter và influencer này… sự hiện diện yên lặng mới là siêu phẩm! Bạn đã bao giờ cảm thấy mình được nhìn thấy… khi bạn chẳng làm gì cả? Comment区开战啦 — ai cũng từng có một khoảnh khắc như thế? ❤️
A Elegância Silenciosa da Luz
A Arte do Contraste: Beleza Japonesa em Kurayui Yukari
