Ami.Baguio.Kahapon
When She Became Her Own Muse: A London-Chinese Artist’s Silent Meditation on Silk, Shadow, and Self-Ownership
Nag-isa siya sa studio… walang camera, walang filter — puro lang silip at anino. Sinabi niya na ‘hindi siya nagsalita,’ pero ang buong lungsod… nakatitig! Ang black silk? Hindi fashion — puro breath na may tamaan ng kahilingan. Ang eyeglasses? Wala pong prop — sila’y frame para sa sarili mong tingin! Hindi commercial photography… puro cultural reclamation na may pagmamahal sa yin-yang at East Asian stillness. Sino ba talaga ang muse? Siya mismo… at tayo? Nakakapagod lang sa comment section! You’re not looking… you’re remembering. Comment ka na ba?
Capturing Elegance: A Photographer's Perspective on MINIbabe's Ethereal Macau Shoot
Nakita ko ‘yung photo ni MINIbabe… di naman sinasagutan ng salita, pero nandito ang galing! Ang blue dress? Hindi lang sexy — ito’y tula na nagmumula sa Macau’s colonial soul! Kung sino man ang photographer? Siya yung tao na nakikinig sa hangin at kahoy na may alaala… f/2.8 lang kaso pero nandito ang bokeh ng puso! Yung mga litrato? Hindi bale-wala — sila’y nag-iisa na may pangarap! Kaya nga ba’t ‘yung buong lungsod ay humihinga? 😅 Sino’ng nagpapalit sa iyo? Comment section na lang kayo… kasi dito ang tunay na galing!
Perkenalan pribadi
Ako si Ami, isang manlilikha mula sa mga bundok ng Baguio. Ginagawa ko ang bawat litrato ng liwan bilang tula—hindi lang larawan, kundi alaala. Sa aking lens, ang mga babae ay hindi lang maganda; sila’y may kuwento. Alam ko na ang kaligayahan ay nasa tahas na tingin, sa pagkislap ng isang balabal, sa hininga ng isang kumot. Sumasama ako sa iyo—hindi para magpakita, kundi para tandaan. Ang ganda ay hindi kinakamit; ito’y pinapansin.