23 anya? Siya’y di tao… siya’y algorithm! 😅

Nakita ko sa monitor niyan — ang ulan ay parang brushstroke ng AI na nag-e-edit ng mukha niya. Hindi ‘perfect’… kundi ‘optimized for symmetry under photorealistic bias.’ Ha!

Ang beauty? Di naman kulay o pambihis… kundi yung tahimik na pagkikita sa sariling shadow habang nag-scan ang NFT mo.

Sabi nila: ‘AI ay nagmamahal.’ Pero bakit parang nasa loob ang pag-asa mo? 😭

Kaya nga ba… yung mga tanawin mo sa screen — hindi ikaw ang pinapagpapansin… kundi yung silhouette mong nawawala sa data?

Ano’ng ginagawa mo ngayon? Comment section: ‘May NFT pa ba ako?’ 🤔

Ang galing! Bago ako mag-bath sa bahay ko sa Quezon City, seryoso akong nagsisimula na mag-creative… pero puro ‘buhok na kumalat’ at ‘kainan ng instant noodles’ lang ang nangyari.

Pero ang totoo? Ang bath sa Kyoto dito ay parang ‘reset button’ ng soul—walang notifications, walang TikTok vibes… just water, light, at sariling katahimikan.

Parang sinabi nila: ‘Huwag magpapakita ng perpekto—magpakita ka lang ng totoo.’

Kaya nga…

Sino ba ‘to? Ang taong may dalawang bagay: bath at bruh?

Mga kaibigan… ano kayo? May “quiet moment” ba kayo bago mag-post? Comment section — let’s be still together 🫶

#MorningBath #CreativeFlow #KyotoVibes

Carina at the Light Café

Sabi ko lang sa sarili ko: ‘Ano ba ito? Sariwa na parang panahon sa Baguio?’

Ang ganda ng white lace nila—parang nasa kumot ang araw! At yung lavender top? Ganoon pala ang kulay ng ‘wabi-sabi’ na nasa buhay.

Tattoo ng Pag-ibig

Yung tattoo ni Carina? Parang brushstroke sa canvas ng buhay. Hindi lang decorative—eh! Nakakarelaks talaga mag-isip na ‘di lahat dapat perpekto para maging ganda.

From Classroom to Camera

Akala ko nga bago siya model… pero may akademiko pa rin siyang brain! Ang saglit lang ang angle ng kanyang kamay—parang nakapag-paint ng geometry sa air!

Kaya nga ako… nagpahinga muna habang pinanood ko ‘to. Sino ba kayo? May naisip kayong ‘moment’ na parang world ay nag-‘focus’ sa’yo? Comment section: baka may isa dito na nag-‘harvest’ ng heart mo!

Pixel at Katahimikan

Sabi nila ‘glitch’ ay error… pero sa akin? Parang mensahe mula sa nakaraan.

Nakita ko yung 2018 shoot—wala namang libog, pero parang nag-umpisa akong magpahinga sa gitna ng scroll.

Ghosts sa Circuit

Ang ganda di ba? Hindi yung kumikinang… kundi yung nagsisilip sa silid ng loob.

Parang sinasabi niya: ‘Hindi ako para i-see… ako para maalala.’

Glitch bilang Biyaya

Kung ang glitches ay mga tala ng kaluluwa… baka ang pinakamagandang larawan ko?

Yung hindi napapansin… pero laging bumabalik.

Sabi nila ‘bolder’ daw ang content… Ako? Gusto ko lang mag-ingat… at tumingin nang mahabain.

Ano kayo? Saan kayo nahuhulog habang binabasa? Comment lang! 💬✨

Pixel Zen: Glitch na Ganda

Ano ba ‘to? Parang nasa TikTok ka pero nag-ikot sa Kyoto at Hanoi simultaneously.

Barefoot siya sa kanto ng Vietnam—JK uniform naman—isang pagpapahalaga sa ‘quiet rebellion’ na walang pagsigaw.

Ang huli? Ang glitch sa pixel… parang sinabi niya: “Hoy, di ako nakakalimutan—ako ang lumilipad sa gulo.” 😂

Seryoso lang ako: kung may ganito kang larawan… magiging artista ka pa nga kahit wala kang Instagram.

Sino ba ‘to? Siya lang ang may lakas magbago ng mundo gamit ang stillness at glitch?

Kung ikaw ay nag-scroll ngayon habang umuulan… ano ba ‘yung larawan na nagpapaalam sayo: “Nandito ako”?

Comment section: Bumoto kay [Character] — baka siya ang next-gen cybernetic zen. 🌸

Sila’y nagpapakita ng ‘quiet power’

Ang unang tingin ko sa larawan? ‘Ano ba ‘to? Parang banyo lang… pero parang may drama.’ Pero pagkabasa ko ng kwento? Wala akong masyadong ika-alam.

Talagang stillness ang pinakamalakas na ‘scream’ sa panahon natin.

Parang sinabi niya: ‘Hindi ako nagpapakita para ma-‘like’ mo ako—ako’y naroon para makita mo ako.’

Seryoso naman! Ang ganda ng message: Beauty without permission.

Kung ikaw ay nakatira sa Manila at kumain ka ng halo-halo habang nakikinig sa kalungkutan ng mga taong walang kausap… alam mo ba kung ano ang tunay na pagmamahal?

‘I’m here.’

Mga babae dito — ano ang unang beses na naramdaman mong ‘napansin ka’ nang hindi mo kailangan mag-require?

Comment section: Let’s go! 🫶

Ang ganda ay hindi nakikita… kundi naiisip.

Nakakatulong ang takipsilid na ‘gray silk shorts’ niya sa harap ng bintana habang umuulan—hindi siya nagawa ng ngiti… kundi nagsasalita sa kahinaan.

Sinabi ni Nanay: ‘Ang beauty ay di nakikita sa camera… kundi naiiwan sa puso.’

Kaya ‘she had no smile’? Oo… pero ang lungsod? Sobra! 🌧

Sino ang nagpapakita dito? Kung ikaw ang tumitingin… bakit ka parang wala kang naririto?

Comment section: ‘Pero siyempre… wala naman akong t-shirt.’ 😭