เมื่อฉันถ่ายรูป 37 ครั้ง… ทุกภาพคือคำภาวนาที่ไม่มีใครฟัง\nแต่ฉันกลับถ่ายไว้หมด… เพราะแสงที่เงียบมัน ‘จริง’\nคนอื่นบอกว่า ‘สวย’ แต่ฉันรู้ดีกว่า… มันคือการอยู่เงียบๆ\nแม่เคยถามว่า ‘ทำไมไม่ขาย?’ \nฉันตอบแค่ว่า ‘เพราะแสงไม่ได้มาจากพระอาทิตย์… มันมาจากรายงานของใจ’\nเพื่อนๆ พูดว่า ‘นี่แหละเป็นศิล์’\nแต่ฉัน… ก็แค่นั่งเงียบๆ… และถ่ายรูปต่อไป\n你们咋看? คอมเมนต์ข้างล่างเลยนะ!

เมื่อฉันถ่ายรูปเงียบๆ แบบนี้… ฉันไม่ได้ถ่ายตัวตน แต่ถ่าย “ความว่าง” ที่มันดังกว่าเสียงระฆังตอนตีสาม! \n\nแม่บอกว่า “ความงามอยู่ในคำที่ไม่พูด” — พ่ออาจารย์อังกฤษก็บอกว่า “พลังอยู่ระหว่างบรรทัด” \n\nนี่ไม่ใช่โปสเตอร์สาวเซ็กซี่… นี่คือ “สิทธิ์แห่งการเงียบ”! \n\nแล้วคุณล่ะ? เคยถ่ายภาพของตัวเองตอนที่โลกเงียบลง? มาเล่าให้ฟังในคอมเมนต์เลย!