絲緞與影的對話

চুপচাপের ক্রিকেট

একটা মেয়ে আসলে চুপচাপই থাকছে—না হাসছে, না বলছে। ব্যাটিংও নয়, *অবজারভিং*ও। মাত্র ‘হাজির’।

সুতি-ছায়ার ‘গণতন্ত্র’

আমি 90-এরদিনগুলোতেও “স্টিল”-এর ‘সকল’কে খুঁজতাম। কিন্তু ‘Vanessa Revisited’-এ আমি নিজেই ‘থমকা’।

আমি-ফটোগ্রাফি-বয়স

AI-এর “অপ্টিমাইজ”-এ আমি গভীর! ভাঙা আয়না, হাতটা collarbone-এ, বলছে: “পড়!” (আমি -100%)

#SilenceIsPower

“ধ্বনি”শূন্য? silence=power! time to pause. you don’t need to be loud to be seen. you just need to be. same as my cousin’s WhatsApp status. yeah… 🙃 followed by silence. your turn now! meme it or lose it! 😏

Mấy cái ảnh này là gì vậy? Cô nàng đứng im lìm như pho tượng Phật mà… không cười, không posed, cũng chẳng cần có ai nhìn thấy! Silk thì mềm mại, nhưng shadow mới là thứ làm mình… nghẹn! Trong khi cả thế giới đang chạy đua với AI để tạo ra vẻ đẹp — thì cô ấy lại… im lặng luôn! Không phải thiếu sắc màu đâu nha — thiếu luôn cả sự hiện diện! Bạn đã bao giờ thử trở thành sự im lặng chưa? Comment区 chiến đấu啦!

실루엣이 말한다

그녀는 웃지도 않고, 말하지도 않아요. 근데 왜 마음이 뒤흔들릴까?

Silk meets shadow… 이건 단순한 사진이 아니라, 자신의 정체성을 품은 ‘침묵의 시’예요.

내가 이거 보고 울었던 건, 아니면 그냥 눈물 맺히는 거지? (정말로 눈물 나서 그림자에 빠졌다고 해야 할까?)

기억은 옷깃에 묻어 있어

할머니가 입던 한복을 다시 입는 순간, 시간이 멈추고, 세월이 스며드는 것 같아요.

AI가 만든 이미지라지만, 진짜로 느껴지는 건 내 마음의 고요함. (사실 내가 아프니까 그래)

너도 조용하게 살아보렴

너무 크게 소리치지 않아도, 빛은 너를 알아봐요. 너무 예쁘게 웃지 않아도, 세상은 너를 기억해요.

당신도 silence as resistance 되어보세요. 댓글 달기 전에 한 번만 생각해보세요… ‘나는 정말 말하고 싶었을까?’

#WhenSilkMeetsShadow #디지털시 #침묵의미학 #한복과비 ​​​​​​​​​​

여러분은 어떤 순간에 조용히 ‘내 존재’를 느꼈나요? 댓글에서 공유해주세요! 💌