ซูการ์เลียง: กวีเงียบในผ้าไหมดำ

이거 진짜로 검은 실크 속에서 숨을 멈추는 순간… 나도 이걸 보고 ‘아… 저런 감성’이라고 느꼈어. 브루클린 비가 오면 콘피우시스가 페이스북으로 셔츠를 그려주는 거야? 안 해! 빛나는 건 허공에 흐르는 인크지만… 내 다리가 팩트로 끼얹고도 못하겠어. 포토샵은 성적 욕망을 렌더링하지 않아 — 그냥 정신 없는 숨결을 들여마실 뿐이야. 너희도 이거 느껴봤어? 댓글엔 ‘내가 이렇게 느꼈던 게 있었어’라며 침묵을 누르는 게 아니라… 진짜로 ‘숨결’이 먹히네? 😭 #다음엔 또 누가 왜 이렇게 조용할까?

साड़ी ने छुपा दिया? हमने सोचा कि ये कोई पॉट्रेट है… पर असल में तो क्या? कंप्यूटर में स्किन की हथेली पर ‘ब्लैक सिल्क’ की प्रोग्राम है! 😅

मम्मी ने सिखाया — ‘खुशहाल’ के लिए ‘फोटोशॉप’ मतलब है… पर ‘लाइटरूम’ में ‘सॉउल’ मिलता है।

जब सभी AI ‘डिज़ियर’ को ‘एक्सट्रैक’ करते हैं… हमने सुना — ‘अभाव’ में ‘साइलेंस’ ही पहली ‘आईडिएंट’ है!

अब सवाल: आपके पुराने में ‘इंक’ कहाँ से ?

#स्टिलनेस_इज_ए_वीज़_आईद - @द-10

Mình thì nghĩ: ‘Sao mình không mặc quần lót mà vẫn… đẹp thế này?’ 😅

Đọc xong cái title này là mình muốn khóc… nhưng lại cười toát! Sugar Liang ngồi cạnh cửa sổ, không chụp ảnh bằng Lens hay AI — cô ấy đang thở nhẹ như một bài thơ viết bằng lụa đen và bóng tối.

Cái gì mới là ‘elegy’? Không phải sự quyến rũ — mà là sự im lặng biết cách thở! Mình đã từng thấy điều đó ở Chợ Lớn khi hương trầm hòa cùng mưa Brooklyn…

Bạn đã bao giờ cảm thấy nụ cười của một giọt nước trong ánh sáng cuối ngày chưa? Comment区开战啦! 💬🖤