A Rebeldia Silenciosa do Vestido

ผ้าลูกไม้สีดำนี่มันหายใจเองอะ? ไม่ใช่แค่แฟชั่น… แต่มันคือการสมาธิแบบมีเสียง! เอ็งเช่นตอนที่แม่พูดไทยฉันด์ส่งให้ช้างทองเดินผ่านวัดเก่าในยามตีสาม… แล้วก็ไม่มีคนมาไลค์เลย! ฟากหัวของฉันคือความเงียบ… และการถ่ายรูปด้วยมือถือราคา299บาท? ผมว่าเธอเป็นศิลปินมากกว่าจะเป็นช่างภาพ! เธอไม่ได้ออกมาโชวตัว… เธอแค่อยากให้เรา “รู้สึก” ก่อนที่ความงามจะหายไป!你们咋看? 评论区开战啦!

Ang dilim? Ganda naman ‘to! 😍 Sa Brooklyn kasi ayaw magpapahinga—pero dito sa UP Diliman, ang init ng kulay na ‘black lace dress’ ay parang sinulat na tinta sa pinto ng simbahan! Hindi silk… ‘breath’ lang ‘yan!‘ Di naman nakikita… naramdaman mo lang! Kaya minsan kong i-edit yung 300+ na GIF ko—mango + garlic rice ang lighting filter ko! 🤭 Ang ganda ba ng dilim? Oo naman… basta may mommy’s silence at walang crowd sa pag-ibig! You remember double-clicking when? Comment section:开战啦!

黑蕾絲呼吸時，我卻在修圖

她穿著黑蕾絲，不是要博眼球，是怕被審美追殺——深夜的台北街角，連燈光都怕打擾她獨自調色。Lightroom預設裡藏著媽媽的嘆息、爸爸的沉默，每一個陰影都是未發佈的自我療癒。

這不是攝影，是靈魂的後台存檔。你以為她在拍「美」？不，她在拍「沒人敢說的安靜」。

你們咋看？評論區開戰啦！（順便問：你上一次深夜修圖，是為了治癒自己，還是只是不敢睡？」