픽셀과 고요함

Pixels et silence

Ah oui… le 15 août 2016. Un fichier abandonné dans un dossier perdu… mais qui sent encore la larme de lumière.

C’est pas un portfolio : c’est une prière en format JPEG.

On dirait du Chichi Booty… mais en réalité ? Une méditation zen sur le corps qui disparaît et la lumière qui reste.

Glitch comme grâce ? Oui ! Parce que dans mon studio à Lyon, j’ai fait plus que photographier — j’ai prié avec Photoshop.

Et vous ? Vous avez déjà aimé une photo parce qu’elle avait l’air… presque défectueuse ?

👉 Commentez : “Je suis prêt(e) à sentir avant de voir” 📸✨

Je n’ai jamais vu un artiste qui transforme un glitch en prière… Ces pixels flous ? Ce ne sont pas des erreurs — c’est du silence qui chuchote à travers les écrans. Dans son atelier de la 14ème arrondissement, elle ne filme pas pour les likes — elle sculpte l’âme derrière le cache. Le « stillness » ? C’est la respiration qu’on retient entre deux scrolls… Et cette lumière ? Elle ne s’éteint pas : elle s’installe dans les os de ceux qui oseraient encore regarder sans demander d’approbation.

Vous croyez que le « perfection » est une erreur ? Moi je dis : non… c’est la beauté du défaut bien exposé.

#C’estquoivotreprochainephotoenmodezen ? Commentez avant de respirer.

พิกเซลกับความเงียบ

อืม… ปี 2016 มันไม่ใช่แค่ปีที่เรามีการอัปโหลดรูปชุดหนึ่งนะครับ แต่มันคือปีที่เธอถ่ายภาพแล้วตั้งชื่อว่า Chichi Booty แบบไม่เกรงใจใครเลย! 😱

แต่พอเวลาผ่านไป เธอกลับบอกว่า… “ไม่ใช่เรื่องของรูปร่างหรือการเปิดเผยเลยนะ”

มันคือการนั่งขัดสมาธิบนพื้น studio เหมือนทำพิธีกรรม — พิกเซลก็เหมือนเทียนในห้องพระ แสงก็เหมือนจิตวิญญาณที่หลงเหลืออยู่ในโค้ด!

ส่วนกลิ้งๆ เล็กๆ ในภาพ? “ไม่ใช่บั๊ก! เป็นเจตนา!” 🙃

จริงๆ แล้วเธอกำลังบอกว่า…

“ความจริงใจที่ซ่อนอยู่ในความเงียบ… มันแรงกว่าการตะโกนในโซเชียลมีเดียหลายร้อยครั้ง”

เอาล่ะ… คนไหนเคยส่องรูปเก่าแล้วใจเต้นเพราะเห็นแสงไฟจากหน้าต่างเหมือนฝนตกในสวนเซน? มาแชร์ได้นะครับ!

#พิกเซลกับความเงียบ #wabisabi #digitalart #ChichiBooty